Ένα ταμπού: Μπόλιασμα... συκιάς

Συκιά Κύμης.

 Από εδώ παίρνω καλέμια, κεντριά.

 Όσες φορές προσπάθησα στο παρελθόν να εμβολιάσω δέντρο συκιάς,

δεν είχα επιτυχία. 

Είναι και τόσο εύκολο

 να φτιάξω από την όποια επιθυμητή ποικιλία δέντρα

(με μόσχευμα) 

που δεν επέμεινα ως τα σήμερα περισσότερο στο μπόλιασμα.

Μια και ο λόγος για τελική αποτυχία στο μπόλιασμα

 και σε ταμπού, 

να προσθέσω και την απόλυτη αποτυχία

 στην απόπειρα εμβολιασμού πέρυσι,

τέτοια περίπου εποχή, 

δάφνης-βάγιας

( Δάφνη η ευγενής, Laurus nobilis)

 με αβοκάντο...

Επιστροφή στο θέμα μου με την συκιά.

Στην πρώτη φώτο επάνω 

(με κλικ φαίνεται καλύτερα) 

 το είδος του ετήσιου βλαστού που πήρα για εμβόλιο.

Εδώ...

...το υποκείμενο.

 Αυτοφυής, περίπου 12-13 χρονών.

 Έδινε παραγωγή σε μικρόκαρπο μελανό καρπό

 δεύτερης ποιότητας

 που χρησιμοποιούσα

 στην χειμωνιάτικη παρασκευή 

γλυκών του κουταλιού, μαρμελάδας αλλά και κέικ.

Πέρσι όμως , βελτιώνοντας την τεχνική αποξήρανσης

 πήρα σύκο ξερό που με ικανοποίησε τόσο  ώστε αποφάσισα

 μια και η παραγωγή μεγαλώνει καθώς μεγαλώνουν  και τα δεντράκια,

να βγάλω από τη μέση την δεύτερη ποιότητα. 

Έτσι...,ηγγικεν η ώρα της 

( και η δικιά μου με το μπόλιασμα γενικά της συκιάς).

Εμβολιασμός κορυφής με σχίσιμο του υποκείμενου.

Η δυσκολία του πράγματος,

 έχει να κάνει με τη σύστασή του δέντρου

 που το κάνει με τα νερά-υγρασία 

να σαπίζει εύκολα στις μεγάλες τομές.

Παρεμπιπτόντως.

σε μια αναζήτηση σχετικά χτες στο διαδίκτυο,

ελάχιστα ήσαν αυτά που βρήκα στα ελληνικά. 

Αυτό εδώ 

από τα ενδιαφέροντα και κατατοπιστικά 

γύρω από τις ποικιλίες. 

Αντίθετα μπόλικη ξενόγλωσση κουβεντούλα .

Εδώ, π.χ ένας μακρινός αδελφός.

Ναμαστε.

Που ναι οι παλιές ομορφιές,ε...

Στην επόμενη φωτό,

 ένα πείραμα που ήταν πάντα στην άκρη του μυαλού.

Ο γνωστός από το αμπέλι 

διπλός σχιστός αγγλικός.

Για να δούμε.

Σε μικρά βλαστάρια 

ήταν μια καλή λύση για την καρυδιά.