Με το διαθλασίμετρο, στο περιβόλι των εσπεριδοειδών.

Εκπλήξεις 

με περίμεναν

 με τη χρήση φέτος για πρώτη φορά του 
διαθλασίμετρου...

...με το οποίο μέτρησα
(κατά προσέγγιση)
το ποσοστό επί τοις εκατό

των σακχάρων στους καρπούς .

(Στις πιο πολλές φώτο στο πλάι η από κάτω,

διακρίνεται η μέτρηση με το εργαλείο των σακχάρων.)

Έτσι λοιπόν,

και ενώ βρίσκομαι 

στην καρδιά του χρόνου ωρίμανσης των ¨ξινών¨ ,

ξεκίνησα με ...
μια ερώτηση:
Πως θα ήτανε το πορτοκάλι εάν δεν ήτανε καθόλου ξινό;

Η απάντηση που θα  έδινα εγώ

είναι ότι...

...δεν θα ήτανε πια πορτοκάλι !

Πράγματι!

Με το ζόρι  χαρακτηρίζω ¨πορτοκάλι¨

το ΄ντόλτσι¨  η ¨ντόλτσο¨

μια και

 στερείται τελείως οξύτητας

( μαζί φευ- και βιταμίνης C...)
Ξεκινάω όμως με αυτό,
χρησιμοποιώντας το
για δείκτη.

Να αρχίσω λοιπόν να γράφω
 για πραγματικά πορτοκάλια;
Σε Βαλέντσια 

(VALENCIA),

 βρέθηκα με δύο κλώνους.

Έναν αγορασμένο από φυτώριο,αυτόν τον κλασσικό...

...που τον διάλεξα

γιατί βρισκόμουνα στα ουράνια το καλοκαίρι 

όταν νέος κάποτε
σε διακοπές φοιτητικές
 δοκίμαζα τον καρπό του.

 Μου φαινότανε μέσα στο λιοπύρι σαν θαύμα 

αυτός ο συνδυασμός

γλύκας και οξύτητας...

 ...τόσο ιδανικός στο να  ξεδιψά...

 Το χρώμα του στη φλούδα,πόσο με γέλαγε.!

Έτσι θαμπό...

 ...Και μέσα ,ο ήλιος....

 

Ο άλλος όμως κλώνος...

Αυτός λοιπόν
 είναι σαν ποικιλία ένας γρίφος για μένα...

Δεν είναι ¨καθαρόαιμος¨

-κάτι ανάμεσα σε Βαλέντσια και Σαγκουίνι.

Καρπός μέτριου μεγέθους με λίγα σπέρματα

ωριμάζει τον ίδιο μήνα με τα σαγκουίνια,

-τώρα δηλαδή-

με ελάχιστες αποχρώσεις όμως κόκκινου...

 

Να ήρθε άραγε
 μαζί με τους πρόσφυγες παππούδες
από μικρασία μεριά;;;

Τον βρήκα στην αυλή της γιαγιάς,

στον προσφυγικό συνοικισμό.

Καθώς έχω προτίμηση στα χυμοειδή πορτοκάλια

(και στα παραμύθια),

το μπόλιασα στο χωράφι.

Ένα δέντρο που τα (τετράποδα) ποντίκια

του επέτρεψαν να προχωρήσει πιο γρήγορα από  άλλα

και  το χορταίνω...

Από κάτω,πάμε στο πορτοκάλι Μόρο.

Ένα είδος  ΣΑΓΚΟΥΪΝΙ

που είναι και η αδυναμία μου...

Ενώ εδώ ,

το ¨κλασσικό¨...

γνωστό πορτοκάλι Σαγκουϊνι ...

Το δέντρο του,

 είναι μοναδικό στον αγρό.

Στο φυτώριο,τα ζήτησα όλα,

 από τρία.

Τι έγιναν τα αδερφάκια του,άγνωστο.

Είναι σε αυτά που πάγωσαν τον επόμενο χειμώνα;

Μήπως σε εκείνα που χάθηκαν 

καθώς μασούλησαν την φλούδα τους τρωκτικά; 

Έχει δε, αργή ανάπτυξη.

Καθώς λοιπόν άργησε να μπει σε παραγωγή,

δεν μπόρεσα να καταλάβω τι είδους ήταν

και να το πολλαπλασιάσω

όπως θα το ήθελα.

Όταν μιλάμε μεταξύ μας για πορτοκάλι

-άσχετα αν το συνειδητοποιούμε η όχι-

στο μυαλό μας,

 των περισσότερων νομίζω,

στρογγυλοκαθισμένος βρίσκεται και όχι τυχαία,

 ο βασιλεύς ¨Μέρλιν¨!

Από κάτω στην φωτό,

ένας ...κάπως ξυνός
προς το παρόν σωσίας του:

Πρόκειται

 για την ποικιλία Ναβαλίνα (Navel).

Μοιάζει με το...

...παλιό Μέρλιν.

Φυσικά,

υπάρχει και αυτό.

Το κλασσικό Μέρλιν εννοώ.

Για την σύγκριση:

Αριστερά με ομφαλό διακριτό το Μέρλιν,

δίπλα του η  Ναβαλίνα.

Από κάτω,

σε μέτρηση το κλασσικό Μέρλιν. 

...βασιλεύει και στα σάκχαρα:

Η πιο γλυκιά μέτρηση:

Σχεδόν 14% σάκχαρα.

Η σύγκριση ως προς την μέτρηση των σακχάρων,

είναι και ο λόγος ύπαρξης του...σωσία:

Ωριμάζει αργότερα

και κυριαρχεί στο πεδίο Αντ Αυτού!

Μανταρινάκια τώρα!

Αρχή με το ...

...το Χιώτικο λεγόμενο.

Το έχω σε δυο παραλλαγές:

Στο ένα η φλούδα έχει πιο βαθύ κόκκινο χρώμα.

Φαίνεται οτι είχε λιγότερα οξέα

Και λέω ¨φαίνεται¨

γιατί 

καθώς οι δυο μεγαλύτεροι μικροί γιοί το προτίμησαν

τα δε δύο δέντρα,

το μεν τα έκανε πολλά και μικρόκαρπα

το δε άλλο παρενιαυτοφόρησε 

δίνοντας φέτος λίγους καρπούς...

... έτσι....

...δεν πρόλαβα 

όχι να το μετρήσω,αλλά ούτε και να το φωτογραφίσω! 

  

Το Ενκόρ (ENCORE) 

-μανταρίνι, 

ώριμο εντελώς,γύρω στο Μάη...

 Πολύ χαρακτηριστικό,¨πλακέ¨,σφιχτό μανταρίνι,

με πολλά σπέρματα  και ιδιαίτερη γεύση...

...που,όπως φαίνεται,

δεν υπολείπεται της παρέας του σε σάκχαρα.

Αλλά,με το οποίο 
στον αγρό

έχω κάποια δυσκολία.

(Είναι πιο ευαίσθητο σαν ποικιλία στα αραιά καλοκαιρινά ποτίσματα-

το φθινόπωρο με τις βροχές,σκάει.)

Ας πάω τώρα
 στο μανταρίνι
Ορτανίκ
(ORTANIQUE).

 Ανοιξιάτικο (κανονικά) μανταρίνι...

...που το έχω μπολιάσει σε νεραντζιά.
Τα δέντρα είναι ζωηρά και παραγωγικά...
...οι δε καρποί

 ....ιδιαίτερα μεγάλου μεγέθους...

 ...¨φέρνουν¨ κάπως σε πορτοκάλι.
Λόγω δε, του ότι δεν υπολείπεται σε σάκχαρα...

...από τα ξαδελφάκια του,

 δεν καταφέρνει να φτάσει  στον καιρό του.

 Πάντως,
απομένει για συγκομιδή,

το μόνο ξινό επάνω στο δέντρο

παρέα με το πορτοκάλι Βαλέντσια
και τα μανταρίνια Ενκόρ.
(Εαν δεν υπάρξει
σαρωτική επίσκεψη δίποδων τρωκτικών...) 

....

Από μια ιδιοτροπία μου,

δεν εγκατέστησα μαζί με τα υπόλοιπα,

την άσπερμη μανταρινιά Κλημεντίνη.

Έχω σκοπό να επανορθόσω

εμβολιάζοντας την ποικιλία

 επάνω σε κάποιο από τα νέα σπορόφυτα νεραντζιάς που έφτιαξα πέρσι.
....

Να αφήσω στην άκρη

το  Περγαμόντο...

.....

...και να δούμε τώρα τους  μαγικούς 

αν και όχι ιδιαίτερα δημοφιλείς βοτρυόκαρπους;...

Όταν έψαχνα ¨κόκκινο¨γκρέϊπφρουτ

είχα κάτι πιο πολυ κόκκινο στο μυαλό μου.

Δυστυχώς όταν τα αγόρασα αυτά τα δύο είδη

-το...¨άσπρο¨και το ¨κόκκινο¨,

δεν μπορούσαν στο φυτώριο να μου πουν ακριβώς τι μου δίνουν 

όπως πολύ θα το ήθελα τουλάχιστον εγώ.

Το άσπρο ήταν κοντά στο 11% σάκχαρα.

Τώρα που βρήκα τον ¨παπά¨...

-το διαθλασίμετρο δηλαδή-

ας μετρήσω και το...

 νεράντζι:

Την εποχή που δεν είχαμε ακόμα παραγωγή λόγω μικρής ηλικίας των υπόλοιπων,

το πίναμε:

ο μικρός με μέλι 

(τότε από τα μελισσάκια μας),

εμείς δε οι ¨μεγάλοι¨,και σκέτο!

Βέβαια, στο νεράντζι και στις νεραντζιές,

οφείλω

-σύμφωνοι-

 ξέχωρη αναφορά.

 Καθόλου άσκημα νομίζω...

Και ήτανε από τα άγουρα αυτό...

Στις λεμονιές;

Ακόμα δυσκολότερα τα πράγματα...

Για αυτές θέλω να πω μερικά στην ώρα τους...

Γ

Για την ώρα,στύβω και ένα λεμονάκι

να το προσθέσω στον χυμό...

...ότι πρέπει για το λίγο έστω κρύο 

του Γενάρη 2013.

Χώρος και ώρα για το ρεζουμέ:

Το παιχνίδι στα εσπεριδοειδή

δεν παίζεται

 -όπως νόμιζα- 

στα σάκχαρα.

Αλλά,

 στα οξέα τους.

Κλείνοντας,

....χρειάζεται να το γράψω;:

Καθ όλη τη ζωή τους,

 τα φρούτα στο δέντρο επάνω,

...δεν έχουν δεχτεί ράντισμα .
Δεκτό.: 
Τεράστια η κουβέντα

 για την αναγκαιότητα η μη 

της φυτοπροστασίας,

άστο όμως για άλλη ώρα...

Με περιμένει το τελευταίο βήμα

που θα με φέρει
 με την βοήθεια 
της απόσταξης με βρόχινο νερό
κοντά...

...στη ¨καρδιά¨,το ¨πνεύμα¨ του αγρού...

...χάδι για τις δικές μας καρδιές

μέσα από τις αισθήσεις μας...

Συμπυκνωμένος 

ο επίγειος παράδεισος και ο χρόνος του,

 σε φτωχά μπουκαλάκια...

Ανθόνερο 

και  αιθέριο έλαιο εσπεριδοειδών.

Από τα πιο όμορφα στολισμένα δεντρα του χειμώνα,

Δώρα στον τόπο 

από την εσπερία.