Ελιά ¨ Θρούμπα ¨, ¨σταφίδα¨ ανάλατη.


Από μικρό με τράβαγε με δύναμη η γη.
Τα αρώματα, τα χρώματά της...
Οι γεύσεις των καρπών, οι μυρουδιές τους
ήρθαν αργότερα.
Τι καθόρισε τα γούστα μου, 
τι με οδήγησε στην σημερινή μου εξάρτηση 
από την καθημερινή τους απόλαυση,
δύσκολο -και βαρετό μάλλον-να πω.





Με το κύλισμα του χρόνου
όλα ταιριάξανε, δένουνε μεταξυ τους:
Τα γούστα μου,οι επιθυμίες, αυτά που μου έβαλαν στη φούχτα οι περιστάσεις...



Αυτή την απόλαυση είναι που θέλω να μοιράζομαι
 με αυτά που φτιάχνω αλλά και με αυτά που ¨ανεβάζω¨ εδώ.
Μιλώντας δε για απολαύσεις, θέλω να κλείσω τη χρονιά 
με μια από τις ¨ ριζικές ¨ για μένα:
Ελιές.
 Ελίτσες σε κάθε πιθανή μορφή!
Για αυτή την ανάρτηση,
βασίλισσες ανάμεσα σε πριγκίπισσες,
οι γλυκές (κουμιώτικες) θρούμπες.
Εδώ, απλωμένες για την ωρίμανσή τους.
Φέτος, εξαιρετικές σε ποιότητα λόγω καιρικών συνθηκών
που ενώ από τη μια δεν ευνόησαν τον δάκο
 από την άλλη αντίθετα, βοήθησαν τους αρμόδιους μύκητες
στην διάσπαση της ελευρωπαΐνης,της πικρής τους ουσίας.


Εδώ κάτω,
έτοιμες πια για τον καταψύκτη όπου τις διατηρώ σε μεγάλες ποσότητες
ανάλατες μετά από πλύσιμο και στέγνωμα
σαν μοναδική επεξεργασία.

Ανάλατες δε, γιατί έτσι τρώγονται άφοβα σε ποσότητα
η δε γεύση τους είναι εντελώς ¨ απείραχτη ¨!
(Έστω, ελάχιστο αλατάκι-αν δεν γίνεται αλλιώς.)




Έχω δοκιμάσει και μια τεχνητή ωρίμανση
με την έκθεση σε θερμό αέρα (τζακόσομπα).
Χάνεται η πικρή ουσία,η ελιά μένει πιο μαύρη...
... αλλά κάτι λείπει(οργανοληπτικά)...
Θα έπαιζα ευχαρίστως
με ένα ξηραντήριο που θα μπορούσα να ρυθμίσω την υγρασία
ώστε να έχω συνεχή την δράση του μύκητα.
...

Ααχ,η απόλαυση γίνεται απόλυτα ¨ ριζική ¨ συγκομίζοντας
με την ερχόμενη γενεά 
 καρπό δέντρων αιωνόβιων 
 φυτεμένων από τα άγια χεράκια
αγνώστων 
-μα τόσο προσφιλών...-προ-προ παππούδων...


Αναρωτιέμαι μια και το έφερε ο λόγος,
πότε στ αλήθεια φυτεύτηκαν αυτά τα δέντρα...
Προς το παρόν,
εντρυφώ με απόλαυση και ενδιαφέρον στις σελίδες 
του παραπάνω βιβλίου-δώρο καλής φίλης.
Εν καιρώ δε,και σε αυτό ακριβώς το σημείο
 προτίθεμαι να αναρτήσω
...¨ διάφορα μεζεδάκια ¨
σχετικά με το θέμα...
..........................................................................
..........................................................
Να όμως που έπιασε η Άνοιξη του 11
(26-4-11)
χωρίς να καταφέρω να προχωρήσω!
Αντί λοιπόν για αλμυρό μεζεδάκι 
που θα περίμενε κανείς μιλώντας για ελιές,
είπα να προσφέρω εδώ
-σε αυτή την ανάρτηση χωρίς μεγάλη επισκεψιμότητα
για μένα όμως ιδιαίτερα κοντινή-
ένα... ανέκδοτο από την Ιαπωνία
(προ Φουκουσίμα!)
Γλυκές ελιές!
Στα γλυκά της η γιαπωνέζικη κουζίνα βρίσκω πως
υστερεί σε φαντασία!!! 
Κατά την δοκιμή, μπορώ να πω πως... σοκαρίστηκα! 
Οπωσδήποτε αμφιβάλω για το αν θα βρίσκονταν πολλοί κάτοικοι 
στη λεκάνη της Μεσογείου που θα τους πέρναγε 
έστω και κατά διάνοια αυτή η ιδέα!
Οι συγκεκριμένες ελιές  προέρχονται από Ισπανία...

Για όποιον πάντως θα επιθυμούσε κάτι περισσότερο,
ορίστε εδώ πάνω ευδιάκριτα ηλ/δνση...
(Για να μην πελαγοδρομήσει κανένας...,
εδώ στα ελληνικά.
Έχει ενδιαφέρον λίγο ¨ χάζεμα ¨ στις τιμές!)
Άδεια Creative Commons
Το έργο με τίτλο Hymenopterist (Υμενόπτερος) από τον δημιουργόhttp://royalgello-innatur.blogspot.gr/ διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές .

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Εμβολιασμός συκιάς(Νο 2).

Μπόλιασμα ελιάς Σεπτ-Οκτ (με ενοφθαλμισμό)

Η άσπερμη ποικιλία ¨ Αττική ¨.