Καρποφόρες σκιές.

Ζημιές στο αμπέλι από τα πουλιά.

Ενώ λοιπόν οι μέρες που με χωρίζουν
 από τον φετινό τρύγο λιγοστεύουν...
οι ζημιές από τα πουλιά
(κυρίως σπουργίτια σ εμένα)
-συμμάχους κατά τα λοιπά
για 10 μήνες το χρόνο-
όλο και μεγαλώνουν.
(Μια επιπόλαιη σύγκριση της πιο κάτω φωτο
με αυτήν της προηγούμενης ανάρτησης αρκεί νομίζω)

Να πω εδώ
για να συνδεθώ και με τον τίτλο που έδωσα 
στη σημερινή μου παρουσία
πως φέτος έδωσα
-και έχασα-
τη μάχη για την κρεβατίνα της βεράντας. 


Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που χάνω αυτή την μάχη.
Στο αμπέλι και στην υπόλοιπη κρεβατίνα του κήπου 
είχα σηκώσει τα χέρια ψηλά από τα πέρυσι.
Τούτη τη χρονιά, θέλησα να συγκεντρώσω
την προσπάθειά μου
σε έναν πιο περιορισμένο χώρο
προκειμένου να έχω 
μια πιο ξεκάθαρη εικόνα των αποτελεσμάτων.
Με μια επίσκεψη στο φόρουμ του αμπελουργού
είχα μπροστά στα ματια μου
 τις εμπειρίες με τα βάσανα πολλών φίλων
καθώς και τις διάφορες ιδέες με τις οποίες
αγωνίζονται να μειώσουν 
την έκταση του προβλήματος




Εδώ πιο κάτω,
η φετινή μου δοκιμή.


Υπερμαγγανικό καλι(ΚΜn O4)
Γεύση στυφτικη που μουδιάζει τα νεύρα.
(Από το βιβλίο του Γαβριήλ Παναγου
¨Φυτοπροστασια χωρίς χημικά φυτοφάρμακα ¨)
Το διέλυσα στο νερό και προσθεσα βρέξιμο θειάφι.

Το αποτέλεσμα δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό.
Ο προσανατολισμός;
Αυτοί οι καρποί της σκιάς που κάνουν τα μάτια μου να χαίρονται,
  του χρόνου θα είναι λιγότεροι
και ¨ ντυμένοι ¨στο τούλι τους...

                                                            

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Εμβολιασμός συκιάς(Νο 2).

Μπόλιασμα ελιάς Σεπτ-Οκτ (με ενοφθαλμισμό)

Η άσπερμη ποικιλία ¨ Αττική ¨.